poezja eksperymentalna jest zbiorowym okresleniem na lamanie tradycyjnych przekazow, zawartosci i form. radykalna zmiane jezyka mozna zauwazyc w odbiciu poezji eksperymentalnej, poezji hermetycznej i dadaizmie, w skrocie dada, nazwa pochodzi od rosyjskiego da-tak. poezja eksperymentalna prowokuje lamaniem synktetycznych regul ( http://main2.amu.edu.pl/~murbansk/pliki ... egorie.pdf ) konwencjonalna budowe zdania. prawidlowa budowa zdania poprzez nowe kombinacje pozostaje pod znakiem zapytania, tradycyjna budowa formy wiersza (wers, rym, zwrotka) zostaja zachwiane, celem jest zniszczenie i deformacja. utwory nie przypominaja wierszy. poezja hermetyczna roznil sie swoim czesto subietywnym znaczeniem lub intuicyjnyna interpretacja a dadaizm rozbija calkowicie tekst luzujac zdania w pojedyncze znaczenia radykalnego zaprzeczenia kazdego logicznego zdania.
znaczacymi przedstawicielami nurtu sa Ernst Jandl, Hans Carl Artmann, Eugen Gomringer, Kurt Marti, Franz Mon.