Biedne te żony

[Wojciech Graca]

Biedne te żony,
matki, matrony,
starsze, powiędłe,
bo żyją z błędem.
Niegdyś powabne,
lśniące, jedwabne,
albo masywne,
twarde i sztywne,
ewentualnie
baby dualne.
A te errory,
jak stare tory,
leżą podłużnie,
rdzewieją różnie,
brakuje im śrub...
tak dawno był ślub.
I te wagony -
te wszystkie żony,
jak damy w dworach,
stoją na torach,
Niegdyś powabne,
lśniące, jedwabne,
albo masywne,
twarde i sztywne,
bo aktualnie
straciły skrajnie.

[remik]

+ dwa moje ulubione motywy: kobiety i kolej!
- + forma mi obca ale przystępna
i te dwa: errory i dualne tory
jakbym potrafił zapamiętać to bym recytował w sklepie

Wojciechu! obudziły cię roztopy? wlało ci się coś za kołnierz?

[Wojciech Graca]

akuratnie te motywy uznałem za odpowiednie, rozumiesz
chciałem dać wyraz temu chuchaniu w dłonie
i wzdychaniu starych torów nt. tego że może kiedyś
pozbędzie się wagonu i zaliczy jakieś świeże wahadła, łądowne bądź nie

[Wojciech Graca]

A i jeszcze jedno - jak jestem pod wpływem to nie potrafię, więc wolę na sucho.

[anty-czka]

Mnie się dziwne skojarzenia, ale też konkretny wniosek nasunął.
Taki całkiem odległy od tematu wierszyka, ale co tam
No więc - smaruj swoje tory, podkłady umacniaj, aby na koniec podróży okazało się, że to docelowa stacja
a nie szczere pole...lub inne zamczyska ruiny

które straciły świetność

[Wojciech Graca]

Dziękuję za szczere życzenie, jednakże uważam, że byłyby one stosowniejsze wobec pila z Ostatnie westchnienie Gacka, który to utwór był powodem i prowodyrem mojego skromnego dziełka Biedne te żony
ta dam

[stachu]

ja to sobie ostrza chwaly ogladam.