nadziejo!
budzisz mnie
gdy ja chcę spać
drażnisz zapachem drewna dębowego
głaszczesz miękkością atłasu
otulasz cieniem
uspokajasz ciszą
nęcisz nowym









dwa metry pod ziemią.

dziwny ten nieznany cien
w awersacji masz o slowo za duzo

fobiak pisze:dziwny ten nieznany cien
w awersacji masz o slowo za duzo

dlaczego dziwny,cień jest pozytywny,otula jest troskliwy
wyjaśnij proszę

2 m. pod ziemia cien?
jesli to tulacy cien to dlaczego te 2m, jesli to bunkier banderowcow, oswietlany lampa naftowa to wlascicielka cienia ma ograniczona mozliwosc chodzenia i sama nie moze sie przytulic.
Przez cały tydzień chodziłam za nim jak cień, żeby go bliżej poznać. – M. Twain

fobiak pisze:2 m. pod ziemia cien?
jesli to tulacy cien to dlaczego te 2m, jesli to bunkier banderowcow, oswietlany lampa naftowa to wlascicielka cienia ma ograniczona mozliwosc chodzenia i sama nie moze sie przytulic.
Przez cały tydzień chodziłam za nim jak cień, żeby go bliżej poznać. – M. Twain

nie,nie,nie
nie ''jak cień''
cień jest jej częścią,bez cienia nie ma jej,on nie istnieje bez niej
wszystko co jest ma swój cień.

bez swiatla nie ma cienia

fobiak pisze:bez swiatla nie ma cienia

z fizycznego punktu widzenia

jesli chodzi o cien, to jakie sa jeszcze punkty widzenia

fobiak pisze:jesli chodzi o cien, to jakie sa jeszcze punkty widzenia

rozmawiamy o poezji,w tym temacie jest tyle punktów widzenia ile ziarenek piasku na pustyni

nawet poezja bzdetow nie przezuje

fobiak pisze:nawet poezja bzdetow nie przezuje

nie unoś się
brak argumentów to też argument