Sonet I
Moderator: Gacek
Sonet I
π
nie przyznam się nigdy
że nienawidzę jej za Ciebie
za nieznajomość koloru Twoich oczu
i zapominanie tytułów wierszy
nie przyznam się nigdy
jak bardzo nienawidzę sposobu
w jaki o niej mówisz
i miłości którą jej ofiarujesz
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że wstydu nie mam
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że grzeszę
nie przyznam się nigdy
że nienawidzę jej za Ciebie
za nieznajomość koloru Twoich oczu
i zapominanie tytułów wierszy
nie przyznam się nigdy
jak bardzo nienawidzę sposobu
w jaki o niej mówisz
i miłości którą jej ofiarujesz
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że wstydu nie mam
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że grzeszę
_______________
i wish i were special.
i wish i were special.
- cieniu1969
- Posty: 5059
- Rejestracja: 2006-08-11, 15:46
- Kontakt:
nie przyznam się nigdy
że nienawidzę jej za Ciebie
za nieznajomość koloru Twoich oczu
i zapominanie tytułów wierszy--------tylko ktora tak naprawde jest bardziej pokrzywdzona?
nie przyznam się nigdy
jak bardzo nienawidzę sposobu
w jaki o niej mówisz
i miłości którą jej ofiarujesz-----tylko, czy to jest dobre? a jesli tak, to dla kogo?
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że wstydu nie mam-------peelka namawia, by adresat przyjal jej postawe, chociaz jej slowa wyraznie swiadcza o nieskrywanej niecheci do "rywalki".
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że grzeszę--------------mimo wszystko lepiej uslyszec prawde, bo nigdy nie wiadomo jak zmieni sie uklad w kosmosie, i czy rywalka nie pojdzie w zupelnie inna strone, a na peelce zostanie lata tej, ktora namawiala do wspoludzialu w byciu nielojalnym.
dwie kobiety albo wiele kobiet i on jeden.
odwieczny problem.
że nienawidzę jej za Ciebie
za nieznajomość koloru Twoich oczu
i zapominanie tytułów wierszy--------tylko ktora tak naprawde jest bardziej pokrzywdzona?
nie przyznam się nigdy
jak bardzo nienawidzę sposobu
w jaki o niej mówisz
i miłości którą jej ofiarujesz-----tylko, czy to jest dobre? a jesli tak, to dla kogo?
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że wstydu nie mam-------peelka namawia, by adresat przyjal jej postawe, chociaz jej slowa wyraznie swiadcza o nieskrywanej niecheci do "rywalki".
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że grzeszę--------------mimo wszystko lepiej uslyszec prawde, bo nigdy nie wiadomo jak zmieni sie uklad w kosmosie, i czy rywalka nie pojdzie w zupelnie inna strone, a na peelce zostanie lata tej, ktora namawiala do wspoludzialu w byciu nielojalnym.
dwie kobiety albo wiele kobiet i on jeden.
odwieczny problem.
olga pisze:mimo wszystko lepiej uslyszec prawde, bo nigdy nie wiadomo jak zmieni sie uklad w kosmosie, i czy rywalka nie pojdzie w zupelnie inna strone, a na peelce zostanie lata tej, ktora namawiala do wspoludzialu w byciu nielojalnym.
Kiedy ten wiersz mówi zupełnie o czym innym :)
Poza tym nie wierzę w "grzechy", to raz; dwa, to nie chcę być potępiona - dlatego nie powinien mówić, że grzeszę.
_______________
i wish i were special.
i wish i were special.
Re: Sonet I
do miłości czy tej nienawiści ?pokusa pisze: a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że wstydu nie mam
a jeśli się przyznam
to proszę nie mów
że grzeszę
- cieniu1969
- Posty: 5059
- Rejestracja: 2006-08-11, 15:46
- Kontakt:
Sonet, to kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego, która złożona jest z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach (tetrastychach), rymowanych zwykle abba abba i dwóch trójwierszach (tercynach). Pierwsza zwrotka zwykle opisuje temat, druga odnosi go do podmiotu wiersza, a tercyny zawierają refleksję na jego temat.
Forma ta ukształtowana została we Włoszech w XIII-XIV wieku na podstawie wzorów z poezji ludowej, głównie w twórczości Dantego Alighieri i Francesco Petrarki.
W XV-XVI w. sonet upowszechnił się w całej Europie, stając się jedną z głównych form literackich odrodzenia, zwłaszcza w poezji francuskiej, np. Pierre'a Ronsarda i Joachima du Bellaya. W Hiszpanii sonety pisali m.in.: Juan Bosc??n Almogaver, Garcilaso de la Vega, w Portugalii: Lu?s Vaz de Camões, w Anglii - Philip Sidney, Edmund Spenser, William Shakespeare.
W odmianie włoskiej sonetu dwie ostatnie zwrotki mają rymy podwójne (cdd cdc, cdc dcd itp.) tak ułożone, by nie można ich było zamienić na czterowiersz i dwuwiersz. W odmianie francuskiej, zapoczątkowanej w XVI wieku przez C. Marota, przy zachowaniu układu graficznego dwóch ostatnich zwrotek ich rymy układają się w czterowiersz i dwuwiersz (np. cdc dee). W odmianie angielskiej (sonet szekspirowski) wprowadzony został wizualny podział na trzy czterowierszowe zwrotki i jedną dwuwierszową oraz zmieniony został układ rymów w początkowych czterowierszach (abab cdcd efef gg).
Zobacz w Wikiźródłach teksty sonetówPierwsze sonety w poezji polskiej (Jan Kochanowski, Mikołaj Sęp Szarzyński) nawiązywały do wzorów francuskich, dopiero w XVII wieku ustaliła się ostatecznie włoska forma sonetu (Andrzej Morsztyn).
Powtórny rozkwit sonetu jako gatunku miał miejsce w romantyzmie (William Wordsworth, John Keats, Aleksander Puszkin, Heinrich Heine, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki). Bogatą twórczość sonetową przyniósł francuski parnasizm (Charles Baudelaire), w Polsce - Adam Asnyk, Maria Konopnicka, Felicjan Faleński. Formę tę ceniono także w okresie modernizmu i Młodej Polski (Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Leopold Staff). Najwięcej sonetów na świecie, według Księgi Rekordów Guinnessa, napisał polski poeta Jan Stanisław Skorupski.
wg wikipedia.pl
Forma ta ukształtowana została we Włoszech w XIII-XIV wieku na podstawie wzorów z poezji ludowej, głównie w twórczości Dantego Alighieri i Francesco Petrarki.
W XV-XVI w. sonet upowszechnił się w całej Europie, stając się jedną z głównych form literackich odrodzenia, zwłaszcza w poezji francuskiej, np. Pierre'a Ronsarda i Joachima du Bellaya. W Hiszpanii sonety pisali m.in.: Juan Bosc??n Almogaver, Garcilaso de la Vega, w Portugalii: Lu?s Vaz de Camões, w Anglii - Philip Sidney, Edmund Spenser, William Shakespeare.
W odmianie włoskiej sonetu dwie ostatnie zwrotki mają rymy podwójne (cdd cdc, cdc dcd itp.) tak ułożone, by nie można ich było zamienić na czterowiersz i dwuwiersz. W odmianie francuskiej, zapoczątkowanej w XVI wieku przez C. Marota, przy zachowaniu układu graficznego dwóch ostatnich zwrotek ich rymy układają się w czterowiersz i dwuwiersz (np. cdc dee). W odmianie angielskiej (sonet szekspirowski) wprowadzony został wizualny podział na trzy czterowierszowe zwrotki i jedną dwuwierszową oraz zmieniony został układ rymów w początkowych czterowierszach (abab cdcd efef gg).
Zobacz w Wikiźródłach teksty sonetówPierwsze sonety w poezji polskiej (Jan Kochanowski, Mikołaj Sęp Szarzyński) nawiązywały do wzorów francuskich, dopiero w XVII wieku ustaliła się ostatecznie włoska forma sonetu (Andrzej Morsztyn).
Powtórny rozkwit sonetu jako gatunku miał miejsce w romantyzmie (William Wordsworth, John Keats, Aleksander Puszkin, Heinrich Heine, Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki). Bogatą twórczość sonetową przyniósł francuski parnasizm (Charles Baudelaire), w Polsce - Adam Asnyk, Maria Konopnicka, Felicjan Faleński. Formę tę ceniono także w okresie modernizmu i Młodej Polski (Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Leopold Staff). Najwięcej sonetów na świecie, według Księgi Rekordów Guinnessa, napisał polski poeta Jan Stanisław Skorupski.
wg wikipedia.pl
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 9 gości