Brodaty sofista wte i wewte człapiąc,
Za wyleniałe głowisko się łapiąc,
Pomstuje do nieba i palcem wytyka
Wkurwiającego go dzisiaj cynika.

Co z mozołem ideę mu do łba nawbija,
Ten zaraz cyniczną się kontrą wywija
I uśmiechnięty od ucha do ucha
Droczy się, ziewa i nic go nie słucha.

Lecz sofista wygłosił wnet taką przemowę,
Że ripostą swą skrócił cynika o głowę
I mszcząc się za fakt, że mu popsuł decorum,
Wszem i wobec boleśnie go wyśmiał na forum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
dla wędkarzy.