Zagubiony nierozumiany

[morfeusz00]

anomalią dla ludzi jego uczucia są
niezrozumiałą zagadką dla jednych
dla innych nieznaną grą
nie wie dlaczego dzieje się tak
pytań w jego stronę natłok
lecz odpowiedzi wciąż brak
obrazem pustki myśli w jego głowie
pisane chwilą upadłych uniesień
których historię pióro opowie
spowitą łzami niczym osamotnione dziecię
zgubione w cierpienia świecie

[cieniu1969]

lepiej by brzmiało

spowitą łzami niczym osamotnione dziecię w zagubionym świecie

pzdr:)

[morfeusz00]

cieniu,special for you:-)

[dean]

jest serducho w tym tekście... to ważne...

a technicznie...
dziwnie budujesz te zdania... są trochę za bardzo wykręcone... wywracasz przyrodzoną im strukturę...

wers pierwszy: gdy widzę już samo "są" na końcu zdania... i te "anomalie"... trochę nienaturalnie się robi...

dwa kolejne wersy... korespondujące... dwa razy coś "nie" tam się dzieje... w trzecim - kolejne "nie"...

nadużywanie zaimków zwrotnych rzadko kiedy dobrze służy...
"obraz pustki" - lekki oksymoron... "chwila upadłych uniesień"... to jest ciekawe nawet... potrzebowałoby jednak uzasadnienia... jak dla mnie...

i motyw "dziecka we mgle"... zgrany do cna, ale rym to trochę łamie...

oczywiście, to tylko moja perspektywa...