toż wiara góry przenosi
co prawda moja to tylko babki z piasku

ale zawsze to coś

zamki dopiero zaczynam budować
tylko z deszczem krucho

a noszenie wody starym podziurawionym
wiaderkiem czasochłonne nazbyt

droga wydłuża się zmęczeniem
padam na twarz jak ten co miał odkupić

winna to ja jestem od zarodka
poprzez czas do dzisiaj jak stara tułaczka

ale podnoszę się co dnia
wszak jest z kogo brać przykład

cieniu... rewelacyjnie to ujęłaś jak dla mnie.
ja to wrzucam w dokumenty na pulpicie zeby miec pod ręką.

ech liluś
pocieszaczko ty moja:)

ale ja pocieszać nie przyszłam :)
mi to tak obiektywnie naprawdę zapadło
głeboko gdzieśtam noo....;)

moja wiara nawet ziarnka piasku nie poruszy...podoba mi się ten tekst...