culpa mea tua i wszelka dowolna
jest wolna niczym plusk kałuży
bywała śniegiem - raziła w oczy
zanim rozpłynęła w pulpę
perfekcyjnie

nawet w lakierowanych pantoflach
można ugrzęznąć

a urodziła się była z dawien dawna
z mechanizmu poczucia (na amen)
bez wyczucia sprawcy zwłaszcza
gdy doskonały do czasu


wtedy perfekcja kary
a ikary fruną szarpane podmuchem
biorą na barki i ciągną przysposobione

bez poczucia bywają tylko badani
pod najstarszym kodeksem
mechanizm nie zgrzyta
zgrzytają zębami

Ciekawe podejście.
Dostrzegam głębię, lecz nie lubię, chyba jak większość, kajać się za winy.
Ale to piwko trzeba niestety wypić.

elutka pisze:z mechanizmu poczucia (na amen)

- razi mnie trochę nawias i jego treść, więc proponuję np:
gdy zaistniał mechanizm poczucia
Pozdr.

no stotnie trochę pogmatwałam tę fiksację - wrócę do niej i na pewno coś pozmieniam.
Co do winy - każdy zdrowy emocjonalnie człowiek ma ukształtowany mechanizm empatii i poczucia winy. I jest on po to, by poczuć ukłucie - alarm, kiedy coś niehalo. Gdy ten mechanizm nie jest ukształtowany, albo jest ukształtowany niedostatecznie, to schody! Ten,który go nie posiada jest happy - ma krzywe zwierciadełko swojej osoby i postępowania, które powtarza: tyś najpiękniejszy/najpiękniejsza. Ale, że nie żyje w próżni lub na samotnej wyspie jest zawsze dla kogoś obok twórcą innego poczucia - równie lub bardziej nieprzyjemnego - poczucia krzywdy.
Dzięki Andreasie za opinię. :)

winy mają różne odcienie
zwyczajne obce i te własne
posiadające uzasadnienie