biel ciała odcina się od pościeli złotym warkoczem
czeka drżąca piersi falują
dlońmi szuka twych czułych miejsc

wciąż pamiętasz pierwsze szczyty
z głową nabitą wirtualnymi bzdurami
i podszeptami życzliwych kolegow

nie spodziewałeś się spazmów pulsowania
jej dłoni skręcających pościel w uniesieniu
źródła wilgoci niebywałej którą spijałeś łapczywie
piękna chwili napiętej do granic możliwości

i jeszcze te ranki
ciche i spokojne w ciepłych zagłębieniach
wyjścia z domu ze smakiem nocy i obietnicy
kolejnych wzlotów każdym jej westchnieniem

bardzo wilgotny wiersz

nie.

Czuje wiersz przy delikatnym swingowaniu podczas delektowania się brandy
:)

hm, to juz drugie dno.
kto odkryje glebsze?

Wychodzi w kapeluszu i ciemnych okularach?

ja tam już przy drugim dnie się gubię... poślizgam się po pierwszym z rozkoszą