Srebrnymi łezkami obmacujesz cmentarze
Ciemnym dniem włosy zapuszczasz żurawia
We wnętrzności obumarłych drzew trumien
Kreślisz na czole znaki wódą profanowaną
Rozperlasz niewynośnym śmiechem pogrzeby
Jak Hans Castorp* smaczysz je zachwytem
Przemawia tobą spirytus piekielnie boży
Nie odchodź śnieżny sensejawny** nekromanto
Pod ziemią tak zimno bez ciebie zostań

* Główny bohater "Czarodziejskiej Góry" T. Manna
** Sen/jawa, sens, sensei, jawny

Na poczatku myslalem
ze to jakas oda do mnie
z praca tak mi sie kojarzy
Ta woda, kreslennie, zimnica.

kurde dobrze sie czyta
tylko to smaczenie mnie jakoś z rytmu wybiło kompletnie