zaczynam się powtarzać – przecież wszystko już było
zaczynają mnie zjadać bemole i rachunki krzywd
pierwsze rozwalają uszy kakofonią wspomnień
drugie wstydliwym brakiem wyrównania

nie potrafię wspinać się na drzewa
czas odebrał siłę i spryt a ja nie mam czasu
stać mnie tylko na kolokwializm trącący myszką

vitabiolecityn też nie pomoże
– to choroba ciała i duszy
której niesymultaniczność jest przerażająca
a medycy poszukujący eliksiru dawno poszli w odstawkę

tylko gwiazdy zawsze są w tym samym miejscu
ta zanikająca – tonąca w obłoku magellana
jest moją molekularną chmurą
podążam jej śladem

ładny wiersz tylko ta molekularna chmura trochę gryzie...

tylko gwiazdy zawsze są w tym samym miejscu
ta zanikająca – tonąca w obłoku magellana
którego śladem podążam

ładny wiersz tylko ta molekularna chmura trochę gryzie..

każdy z nas powstał z takiej chmury

acha

„czas odebrał siłę i spryt a ja nie mam czasu”

skoro nie masz czasu to jakim cudem on mógł Ci odebrać spryt?

[ Dodano: 2007-02-13, 16:36 ]
i sile...?

tajemnicza pisze:„czas odebrał siłę i spryt a ja nie mam czasu”

skoro nie masz czasu to jakim cudem on mógł Ci odebrać spryt?

[ Dodano: 2007-02-13, 16:36 ]
i sile...?

czas każdemu odbiera siłę i spryt- to biologia wieku, albo upływajacego czasu- czym więcej lat , tym mniej czasu

acha. dziekuje za wyjasnienie.

-:)

jakoś tak...wzniośle
mnie to sie wydaje że z wiekiem to moje ja jakieś schizo zaczyna się robić
a w gwiazdy to ja juz dawno sie nie zapatrywałam

cieniu1969 pisze:a w gwiazdy to ja juz dawno sie nie zapatrywałam

ja tez nie patrzę w gwiazdy, lecz pomału podążam za swoją