Czasami
w jakimś nieszczególnie sprzyjającym momencie
rozbieram się z kostiumu przynależnego roli
na mała chwilę zdejmuję maskę
i nie żebym chciał was rozbawić
wyjmując z pupy pawie pióra
ani też wprawić w zakłopotanie
widokiem grymasu obrzydzenia
wylewającego się ze skorupy
doskonale wypracowanej formy
to mimowolne
i niepożądane
wiem ze moją nagość
powinienem znosić tylko ja

i jak tu znaleźć granice między szczerością a niepotrzebnym 'wynicowywaniem się',otwarciem się na kogoś a obarczaniem swoim 'ja' , między dawaniem a braniem ?

haha, a wcale nie, bo jakby cześciej pokazywać ją innym , to po jakimś czasie nie wywierałaby żadnego wrażenia, wiec moze warto nie "ubierać się" na kalarepę, czy jakieś tam inne warzywo, o mam, cebulę :)

wiersz nawet, nawet, ale....nie podoba mi sie wersyfikacja

Wiesz, chyba jednak należy zazdrościć -przynajmniej ja zazdroszczę- tym, którzy umieją obnażac się do końca. Jest im łatwiej.
A tak w ogóle to podpisuje sie pod milkarem.