zamyka się w zwierciadle smutku
rozmawia w myślach z samym sobą
cierpi rozpacza powolutku
twierdzi że taką jest osobą

siedzi samotny wieczorami
słucha ciszy swego pokoju
wodzi oczyma za gwiazdami
bo w nich upatruje spokoju

milcząc pozdrawia księżyca blask
i całuje pustkę w policzek
znikły i nie ma już żadnej z gwiazd
on cichym szeptem przerwał ciszę

wiesz co ja tobie powiem
to jest tak osobiste pisanie
że nie smiem nawet szepnąć...

Cieniu,ale ja lubię Twoje szepty,opinie one mnie motywują,więc wal śmiało:-)Pzdr

ja tu sie nawet nie przypnę morfek bo to z serca i duszy napisane
i mnie sie podoba:)

generalnie ładnie budowany klimat, ale rymy w pierwszych dwóch strofach zbyt oczywiste... może jednak lepiej byłoby z nich zrezygnować... tu melodii nie potrzebne są rymy...