już nie mam złudzeń jak bańka mydlana
prysły marzenia i słodka niepamięć
okryła mrokiem to co za dotknięciem
różdżki tak bliskie było i dalekie
ślepcowi który po kładce poznania
przejść usiłował tam gdzie wzrok nie sięga
zapomniał głupiec że orla potęga
pojąc wciąż ducha nie gasi pragnienia

jak pętla czas się zaciska i gaśnie
przewodnia gwiazda blednie mdleje ciało
już nie mam złudzeń została niepamięć
i słodki posmak niespełnionych marzeń
czasami lepiej wypluć słodycz miodu
zwyczajnie udać zmienić stan skupienia
osiąść na ziemi i zapomnieć lotów
byt nie jest taki zły gdy się nie zmienia

i do wegetacji mozna sie przyzwyczaić
szczególnie gdy dopada nas zniechęcenie

TG usmiechnij się:)

cieniu1969 pisze:i do wegetacji mozna sie przyzwyczaić
szczególnie gdy dopada nas zniechęcenie

TG usmiechnij się:)

- do ciebie zawsze

ja myślę