Pełnia szaleństwa nikczemnych czynów
Uśmiech szeroki fałszywców prawdziwych
Dzienny posiłek szczerości dziękczynnej
Pęka w kokonie myśli złowrogich

Niech przetrwa burzę – przetrwa błyskawicę
Dowodem tożsamości ulgowo potraktowany
Niedowartościowany w otwartej klatce zamknięty
Niech burzę przetrwa
Niech przetrwa

Kokon owy dawno już przeładowany
Gotowy do erupcji niby wulkanicznej
Echo przebija się ponad horyzont
Ponad wszelką iluzję wszechczasów

Niech ukryje słowa wypełnione nutami spojrzeń
Słowa już nie bursztynowe
W przyszłe pocałunki minerałów zaklęty
Niech słowa ukryje
Niech ukryje



---

Do zobaczenia za jakiś czas...

niby finezyjny wiersz ale o co w istocie chodzi z tymi kokonami to juz ciezko rozgryzc.

o czym to jest?

tajemnicza pisze:Niech słowa ukryje
Niech ukryje

to jest chyba puenta i dobrym podsumowaniem calosci