jestem w letargu myśli,
osnuta wspomnieniem czasów zamierzchłych,
między dobrem a złem odczuć,
między wolnością a niewolą sumienia

zawieszona w przestrzeni dni,
unoszona wciąż przez czyny niedokonane,
słowa niewypowiedziane,
zamknięta w mydlanej bańce nierzeczywistości

spragniona tego co mi nie dane,
przytłoczona niespełnieniem,
zatracona w szaleństwie chorych pragnień,
by móc coś zmienić

lewituję spoglądając w otchłań teraźniejszości,
snując się w niemocy uczucia,
skazana na bytowanie-
nie do końca martwa,
nie w pełni już żywa

ale na pewno sama

nie wiem dlaczego
ale ja tu katatonię zobaczyłam
i bardzo mi się wiersz podoba

takie zawieszenie pomiędzy
daje pewnego rodzaju wolność

cebreiro pisze:jestem w letargu myśli,
osnuta wspomnieniem czasów zamierzchłych,
między dobrem a złem odczuć,
między wolnością a niewolą sumienia

zawieszona w przestrzeni dni,
unoszona wciąż przez czyny niedokonane,
słowa niewypowiedziane,
zamknięta w mydlanej bańce nierzeczywistości

spragniona tego co mi nie dane,
przytłoczona niespełnieniem,
zatracona w szaleństwie chorych pragnień,
by móc coś zmienić

lewituję spoglądając w otchłań teraźniejszości,
snując się w niemocy uczucia,
skazana na bytowanie-
nie do końca martwa,
nie w pełni już żywa

ale na pewno sama

fajny wiersz ale ja bym się części słow pozbył /tych zaznaczonych....zbyt dopowiadasz uczucia- moze lepiej by było by czytelnik je odgadł i sam dopowiedział?