cień rozdrażnienia zawisł w szczelinie
między tym co na zewnątrz i skrytą subtelnością
kąsał skrycie prowokując do otwarcia
i wyrzygania tego co tyranizuje wnętrze

boli – wszystko boli
mimo że chciałbym nieść ukojenie
masować wypiętrzenia obłoków
i spocząć w tle krajobrazu
niczym zdewastowany drugi plan

teraz
chciałbym uformować wielki stos
z kart które dręczyłem niezgrabnym piórem

niech spłonie bezimiennie

Stawiam veto!
Kamil, formalnie wiersz bardzo dobry.
A wchodząc w interpretację, to mam nadzieję, że ten stos nie płonie, a jest płomienny.

ładnie milkar ładnie,
jakoś mi się cholernie refleksyjnie zrobiło,
a to nie pora na to w piątek o 8:53.

chcesz w łypę
ja tu sonkę przyslę

ale ty się doigrasz oj ty sobie grabisz;)

[ Dodano: 2007-07-20, 16:24 ]
a ukojenie niesieszesz
jak chcesz to potrafisz
gały nawet cieniowi otworzyc:)

masować wypiętrzenia obłoków
i spocząć w tle krajobrazu
niczym zdewastowany drugi plan
to najbardziej mi się w tym wierszu podoba