Jesień, to pora roku- przychodzi, gdy trzeba.
Kolorami lisci zachwyca, świat złoci,
jakby chciała słodzić kostkami dobroci
skłębionych chmur cienie na błękicie nieba.

Czy życie może wzorem przyrody zwyczajów
chmurzyć się, ale złocić w tej samaj minucie?
I dobrym czasem mówić: kolorowe życie!
Równie czarujące jak ogrody w maju.

Bo tak niepowtarzalnie czas wypełnia ramy
obrazu -on impresją maluje światłocień.
Â?e obok pastelowej tonacji jest złocień,
a okiem, choć jesiennym, słońce oglądamy.

jesien zawsze przychodzi nie w pore.

nawet jesli tak piekna.

ech, a ja się tak łudziłam... :)

Wszelkie złudzenia, zaskoczenia są naszym istnieniem:)

lubię jesień,
kałuże i herbatę z amaretto
czekam na nią...
może się chmurzyć w kilka sekund przemienić
choć nic nie jest tak zmienne jak wczesna wiosna
i tak burzliwe
jesień to spokój

Nie pasuje mi ten wers, zbyt oczywisty:

Jesień, to pora roku- przychodzi, gdy trzeba.

Racja, Cebreiro. Coś z tym zrobię.