W którąkolwiek by pójść stronę
Z wrogiem przyjazną stworzyć więź
Â?ycie zmarnować od jego początku
Na końcu marną wybrać śmierć

Chociażby życie beznadziejnie płynęło
Chociażby w zakresie żywota
Błękitnej krwi zaczęło brakować
Na kresy bezkresne poległych chcę iść

Kruchości starych słów w księgach zapisanych
Â?ałować dziś trzeba nie łez, nie czarnych pereł
Swej bezsilności wśród siły zbyt mnogiej
W chwilach słabości chowanej w okiennic widokach

Tam gdzie wiersze nie powstają
Skryte swe żale nieśmiało ujawniam
W marmur na oślep uderzając pięściami
Gdyż inaczej żyć by się chciało

By życie poczuć można inaczej
Jakkolwiek człowiek by chciał
Gdzie słowo `wolność` sensu nabiera
Skrzydłami swymi oplatając czas...

W którąkolwiek by pójść stronę
Z wrogiem przyjazną stworzyć więź
Â?ycie zmarnować od jego początku
Na końcu marną wybrać śmierć
gdzieby nie iść - i tak chujnia... lekkie wstawki oksymoroniczne...
marnować-marną...
strofa poddańcza wszechobecnemu bezsensowi...

Chociażby życie beznadziejnie płynęło
Chociażby w zakresie żywota
Błękitnej krwi zaczęło brakować
Na kresy bezkresne poległych chcę iść
czyi co? jest beznadziejnie... błękitnej krwi? brakować? na kresach bezkresnych? tam? a co tam? to samo

Kruchości starych słów w księgach zapisanych
Â?ałować dziś trzeba nie łez, nie czarnych pereł
Swej bezsilności wśród siły zbyt mnogiej
W chwilach słabości chowanej w okiennic widokach
czego żałować trzeba? kruchości? słów? których księgach?
widoki okiennic? ościeżnice?

Tam gdzie wiersze nie powstają
Skryte swe żale nieśmiało ujawniam
W marmur na oślep uderzając pięściami
Gdyż inaczej żyć by się chciało
a się chce? marmur pięściami obity? głową mur? jakie żale?

By życie poczuć można inaczej
Jakkolwiek człowiek by chciał
Gdzie słowo `wolność` sensu nabiera
Skrzydłami swymi oplatając czas...
życie poczuć? to się żyje czy się czuje? jakkolwiek by chciał? wolność oplatuje skrzydłami czas?

Chujnia? Dean, to jeszcze nie chujnia, to coś pomiędzy nią a desperacją i ogólną beznadzieją.
Co do ostatniej strofy – bo najgorsze co może spotkać człowieka to życie.
Cała reszta – bom dziś cholernie nieogarnięta.

abstrahujac od tresci, znow zarombista rytmika
moglbym isc z toba ramie w ramie na front
a nawet wziac cie na barana

mimo ładnego i starannego ukladu tekstu przesyt tu pojęc abstrakcyjnych ktore niewiele wnosza do tresci jak dla mnie .

Eeee tam, lila, to po prostu prywatywno-maniczne, musi jako takie być przesycone

trudno o komentarz do tego wiersza,
bo stylistycznie to on mi się nie podoba,
zwyczajnie nudny z patetycznym początkiem...
ale idea w nim zawarta jest piękna

[ Dodano: 2008-02-18, 17:53 ]
to jak w epitafium dla wysockiego
ta strofa w której zwyczajni chłopi zapraszają
peela do siebie na szklankę samogonu;
ich życie upływa bez blichtru i świateł,
bez pieniędzy i wygód...a jednak to wspaniałe
życie