jeszcze nie szkielety
jeszcze w ubraniu
ze śladem starości
zmurszałych liści

świętują odejście
gonitwą wiatru
w ponurym tańcu

***

nawet mi włosy specjalnie nie urosły
kosmyki tak samo wpadają do oczu
niby rok, a wciąż tak samo

do tekstu nie moge sie w przyczepić(nawet nie chce), więc przyczepie się do przekazu. Dlaczego jesień wciąż jest lansowana jako ponura pora roku, przesiąknięta śmiercią. Przecież niewiele więcej w niej śmierci aniżeli w innych porach roku. Gdyby nie jesień to by wiosny nie było; jesień to catharsis, to wizyta u fryzjera, to hartowanie stali, to uodpornienie na śmierć a nie wrota śmierci

to jest opis tego co widać..
ale jesień tu chyba bardziej jest pretekstem do przemijalności
która nie odgrywa większego znaczenia dla peelki

dzięki za komentarz, jakikolwiek

dużo serca włożyłaś w ten tekścik, boli cie że nikt go nie skomentował. Jak myślisz - dlaczego?

są utwory, w które wkładam o wiele więcej...siebie...

zazwyczaj jeśli tekst pozostaje bez komentarza,
to stwierdzam,że jest tak beznadziejny, ze szkoda literek na niego

a jaki jest ten?

dobry choć smutnawy tekst -

przemijanie !!!ono towarzyszy od urodzenia ,ale dopiero przekraczając pewien próg wiekowy ( ja już go doświadczam) ZACZYNAMY CZ?ŠÂŚCIEJ MYÂŚLE?† O SMIERCI I O Â?YCIU

serdecznie pozdrawiam-M.

Wojciech Graca pisze:a jaki jest ten?

nie mnie na to odpowiedzieć

zdecyduj się czy piszesz o jesiennych drzewach czy o swoich włosach konstatacją typu "rok nie wyrok" kończąc...

uważam, ze te oba zagadnienia mogą współistneć,
szczególnie, że jesień jest uznawana za metafore przemijalności,
jedyne co powinnam w tym tekście zrobić, to oddzielić je od siebie.
Proszę więc moderatorów o przedzielenie ich w ten sposób:

jeszcze nie szkielety
jeszcze w ubraniu
ze śladem starości
zmurszałych liści

świętują odejście
gonitwą wiatru
w ponurym tańcu

***

nawet mi włosy specjalnie nie urosły
kosmyki tak samo wpadają do oczu
niby rok, a wciąż tak samo