jak jemioła wśród kwiatu jabłoni
dojrzewasz

poprzez pień i konary wysysasz soki -
zaokrąglają się białe kulki zgryzot

jemiołuszki już wpraszają się na ucztę

nie wzbraniam się
daję cień i trwam w nieświadomości -

pasożyt nakarmi spragnionego raz jeszcze

Jemioła, to półpasożyt,
że nie wszystko z drzew zabiera,
trochę sama produkuje,
ta piękna zielona cholera

witaj
Lilak
Â?adne metafory ale mimo ich dostrzegam związek między prezentowanym utworem a jego poprzedniczką pt. "w koronkowych rękawiczakach".
Zastanawiam się co jest takim elementem który może tak scalić (ać) związki w których uczucie już "nie funkcjonuje" i wciąż jestem zdolna (y) do wybaczania. Tym bardziej jeśli mamy świadomość, własnej krzywdy i braku nadzieji na lepsze życie i uczucie.
delicje bardzo przewrotny ten tytuł i niestety zbyt mało adekwatny do treści.
Pozdrawiam serdecznie.dzieka