Z kulawym wstrętem patrzę za siebie,
I tak wydrapane oczy nie widzą
Twych otwartych ud.
Na wieszaku jutra zostawiłem marynarkę
Byś mogła w kieszeni znaleśc okruchy moralności.
Przejadłem się wypieczoną piersią z twardym sutkiem
Â?askotając czule kark wymiotuje w środku,
Skrajność wita mnie z otwartymi ramionami
Wpadam w nie,
Przygryzając wargę,
Może wytrzymam jeszcze jeden upadek
Na twym miękkim łonie.
Gdy się obudzimy z letargu
Potrząsając idiotycznie głową,
Poskładam dwa gramy myśli
Wysypane na dębowym stoliku
I nie będę ci więcej przeszkadzał gdy
Rozmawiasz przez telefon.

gryzie mnie twych ( z wielkiej, zresztą to co wtedy z ci (?), ze tak zmalało, i forma), twoich , i łaskotając, bo jak na moje wyobrażenie o gilgotkach, to powinno być łaskocząc

Gdybym czytała ten wiersz wczoraj albo jutro pewnie wytknęłabym wszystkie błędy...albo i więcej. Ale dziś jest dziś, to poklnę sobie w duchu, albo pobeczę, albo jeszcze cóś - w myśl zasady, że nic nie wygląda tak samo w promieniach słonca jak podczas deszczu'.
I to byłoby tyle na temat poezji. Albo życia. Albo poezji w życiu.

[quote="Dawid D."]Z kulawym wstrętem patrzę za siebie,
choć wydrapane oczy nie widzą otwartych ud.
Na wieszaku jutra powiesiłem marynarkę
byś mogła w kieszeni znaleźć okruchy moralności.

Skrajność wita mnie z otwartymi ramionami.
Wpadam w nie, przygryzając wargę.
Może wytrzymam jeszcze jeden upadek
na twe miękkie łono.
Gdy się obudzimy z letargu
potrząsając idiotycznie głową, poskładam dwa gramy myśli
wysypane na dębowym stoliku

I nie będę ci więcej przeszkadzał








































gdy telefonujesz

witaj
Dawid D.
Jak można "przejeść się" lub zrezygnować z takich pyszności:
Przejadłem się wypieczoną piersią z twardym sutkiem
Nie przemawiają do mnie metafory z pierwszego i drugiego wersu.
Poza tym jestem na tak. Pozdrawiam serdecznie. dzięka.

kulawy wstret i wieszak jutra - nie bardzo.
co to byla za niedozwolona namietnosc ze bohater tak sie dreczy?