W ogrodzie
Gdzie drzew nie ma,
A zamiast ziemi
Popiół wiatr rozsiewa,
Mieszka pasterz nocy,
Który krzyczy na księżyc
Gdy nie wschodzi.
Pasterz ten, jest siwy,
Na plecach
Zgarbionych uczuć grad,
Nagi z miłości,
Z głosu płynie jad.
Jego wątła skóra,
Owija próchno kości,
Â?ółte zęby chamstwa
Â?ują strawę próżności.
Patrzy na ciebie,
Z ogrodu
Gdzie drzew nie ma,
A zamiast ziemi
Popiół wiatr rozsiewa.