odpruwam łaty ze starych sukienek
dziecinnych, małych, z falbankami, krótkich
zamiast ze śniegu, z wątpliwości lepię
nowe bałwany - życiowe fabułki

ćwiczę dosłowność, chcę być prosto z mostu
gniazdo sękami, potem puchem mościć
wywabić posmak taniego patosu
kląć metafory głaszcząc dwuznaczności

tak siedzę żując z wolna gorzki sezam
nie-dorosłości, żalem męczę kartkę
i w myślach wracam do czasu zamierzeń
tych prostych, kiedy brałam do ust piasek

Miranda X pisze:tak siedzę żując z wolna gorzki sezam
nie-dorosłości, żalem męczę kartkę
i w myślach wracam do czasu zamierzeń
tych prostych, kiedy brałam do ust piasek

Być może się mylę, ale moim zdaniem w trzeciej zwrotce uciekłaś od rymu.
Dużo gorzej mi się czytało, niż dwa poprzednie twoje utwory.
P.S.
No i tytuł jest powieleniem pierwszego wersu i ma (moim zdaniem) niewiele wspólnego z pozostałą treścią.
Pozdrawiam.

rym jest niedokładny, to fakt, ale mimo wszystko jest rymem:). Co do tytułu - nie jestem w tym dobra i często używam pierwszych linijek lub fragmentu wiersza. Gdybyś miał jakieś sugestie, byłabym bardzo wdzięczna.

hmmmmmmmmmm
Nie jestem specjalistą w wymyślaniu tytułów, ale w tym swoim wierszu cały czas odwołujesz się do przeszlości, od której nie możesz się uwolnić, bo coś ci przeciekło przez palce, coś się nie spełniło...:

tak siedzę żując z wolna gorzki sezam
nie-dorosłości, żalem męczę kartkę
i w myślach wracam do czasu zamierzeń
tych prostych, kiedy brałam do ust piasek


Z nadzieją na lepsze jutro

To oczywiście tylko moja sugestia

Dla mnie rewelka. Na tyle przemówił gdziesik do mnie, że nawet nie mam najmniejszej ochoty czegokolwiek w formie sie doszukiwać..

moze nie tyle uciekło, bo nie martwie sie o coś, czego nie dostałam czy nie miałam, chodzi o to, ze boje się dorosłości :) Elutko - bardzo dziękuję :)

Miranda X pisze:chodzi o to, ze boje się dorosłości :)

Człowiek ( według mnie), powinien bać się jedynie ciężkiej niewyleczalnej choroby i smierci.
A żyjąc, cieszyć się każdą chwilką, każdym oddechem, uśmiechem, promykiem, wszystkim tym, co sprawia, że człowiek jest człowiekiem.

lęk przed dużymi zmianami to naturalna sprawa, z resztą jak większosć poetów piszę o tym, co akurat czuję :)