czujesz pod dłonią chłodny stary kamień
który niejedno widział przez stulecia
idąc po moście kiedy niebo szare

gdy kropla deszczu hałas miasta łamie
a kwiat jaśminu bezgłośnie obleciał
poczuj pod dłonią chłodny stary kamień

nie dbaj o kształty misternych falbanek
chociaż od wody suknia taka ciężka
idąc po moście kiedy niebo szare

stąpasz powoli mgliście i porannie
płaszcz wiatr rozwiewa jak skrzydła łabędzia
czujesz pod dłonią chłodny stary kamień

oprzyj się dłońmi o mokry ornament
którego szlify stale czas przytępia
idąc po moście kiedy niebo szare

trzymając mocno surową fasadę
widzisz na wodzie postać nieco bledszą
czujesz pod dłonią chłodny stary kamień
idąc po moście kiedy niebo szare

Miranda X :)
Od Villanelli jest specjalistka anty-czka, tudzież Elutka, która coś tam tworzyła, więc one coś na ten temat mogą powiedzieć.
Mnie się podoba ta forma, w której powtarzają się te same wersy, ale szkoda mi czasu na eksperymenty.

dla mnie to wprawka, jeszcze i tak nie dość płynna, spróbuję z villanellą jeszcze napewno, ale dam sobie najpierw chwilę wytchnienia i napiszę coś ot, tak:)

viewtopic.php?p=63274&highlight=#63274

Tutaj chyba anty-czka ma swoja villanellię

poczytałam:) jest bardzo dobra, oprócz drobnych zaburzeń rytmu.

Miranda X pisze:jest bardzo dobra, oprócz drobnych zaburzeń rytmu.

Nie zabieram głosu, ponieważ nie znam się na villanelli

to nie kwestia villanelli jako takiej, po prostu rytmiczność jest konieczna dla wiersza rymowanego utrzymanego w jakiejkolwiek klasycznej konwencji

Jak dla mnie 'łabędzia' albo 'bledszą' to dość wymuszony, bo zbyt odległy rym. Vilanella wymaga podobno prostego rymowania.
Meczy mnie również ta 'kropla deszczu łamiąca hałas miasta'
Ale to co napisałaś samo w sobie jest -jak dla mnie - całkiem, całkiem.
Najbardziej podoba mi się 'suknia ciężka od wody'.

dzięki :) ciągle wpaja mi się by używać rymów asonansowych, tak tez robię.

Dlaczego? I czy zawsze i wszędzie tak należy?

nie wiem, czy się zawsze tak należy...