Zbudowali nam barykadę nasączoną
słonymi pytaniami, które przez lata
osiadały z wyrzutem, tworząc
kolejne warstwy kurzu.

Ziemia musi należeć. Zmienia
tylko imiona, dowodząc, że Bóg
nie jest gołosłowny.

Teraz, gdy zagarniam, nie pytam
już o sens, nie nakłaniam
do łamania pradawnych obietnic.

Kiedy wilgoć zalewa mchem
puste powierzchnie,
pukam do drzwi kamienia.
- To ja, wpuść mnie.

czy tylko ja widzę cztery różne zwrotki nie mające ze sobą nic wspólnego, prócz tego, że są bezduszne?

Wojtku, bo w każdej z nich piszę o czymś troszkę innym. :)
Brakuje mu kopa, oj brakuje. Ale tak już bywa. Ostatnio jestem oziębła w uczuciach. :)

Owocowa, Ty nie przejmuj nic. A mnie się podoba, no i o kamieniu wiersz bardzo lubię...