tym, co ciągle kaleczy - wieczna tymczasowość
zmienność ciała, dat, godzin przeczy cykliczności
zim, szarzących ulice, ranków, co różowią

twarze, kiedy przytomność skreśla radość śniących.
nawyk to tylko głupi, niezaradny demon
ginący, gdy kolejny więdnie w nas neurocyt.

najpierw ręka kołyską, potem się kolebią
dłonie bez dziecka, później wschód, zachód i północ,
wiosna, zima, listopad. chleba garść gołębiom

rzucisz, zabijesz wszystkie, bo drażnią. uspójnią
cykle małą, nieważną ptasią śmiercią. wtedy
wróci wspomnienie chleba, kiedy matka czujnie

patrzyła, czy podnosisz okruchy, bo biedy
w domu nigdy nie brakło. Przecież wszystko było -
powiesz. Kąpiele w misce, razem w jednej, żeby

starczyło na herbatę wody. sypiesz bilon
dziecku w rączki, oszczędzaj - mówisz odruchowo,
bo brakowało w gnieździe, gdzie się tatuś wylągł.

Ciebie też poraniła wieczna tymczasowość -
zmienność portfela, ciała, tło przewrotnych cykli,
które powtarzalnością rozżalenie wzmogą

jak koło urobora. klniesz: na boga, zniknij.

Miranda X :)

Wybacz, ale nie podejmuję się tej tercyny skomentować.
Poczytam, co inni ewentualnie napiszą i może coś więcej wtedy zrozumię.
Wydaje mi się, że masz bardzo bujną wyobraźnię i widzisz dużo więcej niż taki przeciętniak jak ja.
Pozdrawiam

przeciez wiesz, co na beju napisza

Miranda X pisze:przeciez wiesz, co na beju napisza

Masz prawo ten sam utwór napisać nie tylko na Beju, ale na wszystkich portalach świata, ponieważ tnje i nie wstawiasz go na Konkurs.

wystawie gdzieniegdzie - a co, niech mnie wiecej pochwalą

Miranda X pisze:niech mnie wiecej pochwalą

Przez Gacka nie

Pochwa


































lona

nie napraszam się wcale :)