Czasem o Panie
bywam jak ten piasek,
drobny i kruchy,
co kropla deszczu
rozmywa go
i czyni z niego błoto,
już nie lśni jak złoto.

Czasami Panie
gaśnie we mnie radość.
Ogarnia mnie niemoc
i brak we mnie tchnienia.
Nie potrafię nikomu
okazać pocieszenia,
bo życia we mnie nie ma.

Lecz czasem o Panie
w szaleństwo popadam,
jak małe dziecko
szczęścia się domagam
i sama wtedy obdzielam miłością
świat cały -
z radością ,
by choć przez chwilę
stał się doskonały.

hmmmmm

witaj
Kati.r
Jakaś nuta spowiedzi w tym zwierzeniu. Jesteśmy źli i dobrzy, mocni i słabi a wszystko w rękach Pana. Jest OK.Pozdro.

Kati.r pisze: i czyni z niego błoto,
już nie lśni jak złoto

to nie jest dobrze :(

@ psik pisze:to nie jest dobrze :(

zależy jak dla kogo, jeden rozumie a inny nie.

tu nie chodzi o rozumienie tylko o ten rym totalnie fatalny