W papierowej torbie, na dnie,
Kilka czerwonych, nieznanych dat,
W biegu przed czasem, bez wiary,
W dziurawych skarpetach, na oślep,
Dotykając prawd, obojętnych spojrzeń,
Smakując ogień, językiem chropowatym,
Bezlitośnie zlizywać morderczy jad,
Z gnijących na słońcu, w fetorze,
Spóźnionych, niedokończonych spraw.

....barwa słów dobrana idealnie...i bezwiednie...nie czuje się pudru...swoboda przekazu godna podziwu...a zawarta tajemnica iskrzy zastanowieniem...ten wiersz wywołał we mnie długą chwilę przemyśleń i zastanowienia...gratulacje....