Choć wiem, że już nigdy nie będziemy
tym kim bylismy, razem pójdziemy
w mych snach na spacer prawdziwy
gdzie ty i ja jesteśmy szczęsliwi

Wolni od kłótni i wszelkich zmartwień
pełni nadziei i miłosnych westchnień
wolni od smrodu codzienności
pełni wzajemnej życzliwości

Gdzie nie ma kominów i ludzi
jedynie łąka i las i deszcz nas ostudzi
rozgrzanych namiętnościami
tymczasem robią nas nawet nie idiotami




































































tylko mydłem

przypomniało mi się "U wrót doliny" Herberta

może lepiej by było
tymczasem nie robią z nas nawet idiotów

tylko mydło

aere

ere zcy nie, ale za dużo -ości, zwł tych na rym nakierowanych. tekst wymaga nowej redakcji.

i w dodaku masz pow
wojciechu, mogę zrozumieć taką sobie awersację, lub w ogóle jej brak, ale to juz jest zwyczajny wstyd :P)