bulgocze mi wzburzona woda sodowa w głowie
i bąbelkując natychmiast tracę główny watek
gdy pomyslę o tobie

a potem się zawieszam
i bujając na huśtawce pomiędzy niebem a ziemią
ciągle pragnę
głaszcząc pieszczotliwie kolorowego motyla w brzuchu

żeby póżniej doprowadzając do porządku pozakręcane niesfornie włosy
poodsuwać je tak samo łapiąc wszystkie razem
jak ty to nad ranem robiłeś













































krystynie z gazowni

mi sie bardzo wiersz podoba (chociaz sie nie znam)
bez ostatniego wersu
<mam nadzieje ze nie jest tylko stylizacja ten kolorowy motyl w brzuchu, ale to cos wiecej>

willy, ten motyl, to taki trochę oklepany i podjeżdżający z banałem symbol, który jednak dla mnie ładnie furkocze skrzydłami , a że lubię czasem nadmiar słow, to go odrobinkę pokolorowałam :)