chyba ci nie sprostam wkładając ramiona do niewygodnej sukienki
w czerwone serca przebite strzała amora
ktore puszystą lekkością wcale do mnie nie pasują
bo nie wstydzę się wcale
że jestem tylko nudnie ale pieszczotliwie marudna
a czasem za szybko dochodzą do mnie poleconym listem
te sponatnicznie niepowstrzymane rekacje chemiczne
spotykane okiem w pracowni fizycznej

i tłumacząc sobie po francusku
nie umiem cię posłuchać czytając z ruchu warg sromowych
bo w wygodnych butach zawsze sama
dobiegam z głosem rozsądku do siebie
a nikt do pełni szczęścia nie jest mi potrzebny
jesli wziąć przed kwadratowy nawias więzy słodkiej krwi

nie chce żebyś mnie zepsuł
i obracając w przynoszących orgazm palcach
nastawiał jak ulubioną maszynkę do mielenia mięsa
tylko na swój rytm przegranej na weselach czaczy
dlatego wolę powoli odejść











































































pod latarnię