bez tobołów z pustymi rękoma
gdzie noc szalona i spłakane niebo

a niech sobie beczy
ja i tak polazę do lasu śniegowego
bo mnie rzeczywistość już męczy

kurwa mać
jak mnie już głowa od głosów boli
ludzkie jazgotanie należy olać

mało kto mnie rozumie choć mówię
wyraziście spierdalaj paszoł won
nawet kiedy zmienię ton

i naiwną strugam
kurna tępym heblem
wygładzam deszczki z uśmiechem





























































































na kuferek nadziei

uparte to , mocno osadzone w sobie i ładne

tylko co to są deszczki, to ja pojecia nie mam :)

olać ludzkie jazgotanie
niech faktycznie spierdalają

dean;)


handzia no deski a pawlak mówił deszczki:)

cieniu, aaaaa, no ja kargula sobie odpusciłam, pozostawiajac wolne miejsce dla wyplutych pestek od czereśni, którymi bronka pluła na odległosć , siedząc niedleko od autostrady a4, a jedyna częscią na której sie skupiłam tyle o ile nie spuszczając oka
w rajstopie :)
to było, jak oni do ameryki wyjechali, wcale nie popatrzeć na wielki świat
skoro on i tak jest za oknem :)

ja to czytam jako wiersz nie ere.