każdego miesiąca inny anioł
przelicza antybiotyki

moje anioły
zawsze
postępują
według schematu

ten też nim w końcu
wdrapie się na gałąź
(mocząc koniuszek sukni
w braku poprawy)
z pretensją powtórzy
jeszcze za poprzednikiem

byłoby prościej dziewczyno
gdybyś znalazła siłę


































żeby się zabić

życzę poprawy... i nadzieji

świetne erekcjato

podobne wrazenia odnajduje u elki

erekcjato uskrzydlone

Pofrunęła gąska, gąska pofrunęła
i skrzydłami chmury, obłoki musnęła
Wzbiła się wysoko, het! do góry leci!
Z podniebnej krainy patrzą za nią dzieci

Hej! Poleci ona jeszcze wyżej, wyżej
Hej! Poruszy niebo w swej wędrówce hyżej
Hej! Pogubi gąska aksamitne piórka
Hej! Ozdobi nimi z betonu podwórka

Gąsko, leć wysoko do chmur z waty błogiej
leć tam, gąsko za mnie- no bo ja nie mogę




















































otworzyć okna

moim zdaniem nie fobiak , ere eli brzmi jak fantazje o lataniu malego dziecka ktore nie siega okna.

moim tak

ten tekst u elki jest podobny do "gaski ze slaska"
i jego bardzo czesto nuca ludzie ogarnieci tesknota, emigranci

widze aspekt samobojczy w obydwoch erekcjato, brak odwagi lub przewage rozsadku ale te same checi tam sa widoczne

tam jest o fantazji , tu o zyciu

czytam to kolejny raz i w moim odczuciu zakończenie jest kontynucja
jedna z mozliwych

wiec moze lepiej :
byłoby prościej dziewczyno
gdybyś znalazła w sobie* siłę

e tam...
moim zdaniem erekcjato ma dobra awersacje

jak tu bedziecie tak duzo tu pisaly to santa sie jeszcze zlituje i zacznie komentowac...
ech... co by to bylo

to spadam, nic tu po mnie, faktycznie


santa wydobrzej:)

Lila i Fobi- u mnie awersacja do wyboru- tak właśnie lubię- nie całkiem jednoznacznie. Dla jednego czytelnika będzie to pesymizm i deprecha, dla innego sen o lataniu (dosłownie i w przenośni). ciekawa byłam, czy takie skrajne czytania są. I jak widzę są.

pełne szkło - Twój tekst mi bardzo przypadł do gustu. Zwłaszcza motyw aniołów. Te anioły tak często ostatnio przewijają się w sieciowej poezji, że są do siebie podobne aż do znudzenia. Twój motyw jest świetnie ujęty- zupełnie inaczej. I zatrzymuje.

wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze...

dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę, dasz radę...

Wszystkim dziękuję za wizytę i za miłe słowa.
Szczególne dzięki dla eli - tu i ówdzie zarzucono mi, że czepiłam się do bólu wyświechtanych aniołów. Cieszę się, że zwracając uwagę na nagminne wykorzystywanie tego motywu, dostrzegłaś jednak w moich aniołach coś wyjątkowego.

Hmm... pewnie to nie jest właściwie miejsce, ale pozwólcie, że podzielę się z wami pewną refleksją (ostatnio wręcz topię się we własnych refleksjach). Zawsze uchodziłam za dość surowego krytyka. Często zarzucano mi niesprawiedliwość, brak wrażliwości i zbyt chłodne podejście do cudzych utworów. Uważałam, że w tego typu stwierdzeniach nie ma ani odrobiny racji. Dziś zaczynam w to wątpić. Chyba dlatego, że dość mocno skrytykowano moje ostatnie dwa wiersze (jednym z nich jest powyższy). I nie chodzi tu o urażoną ambicję, bo już nie raz pod swoimi utworami czytałam słowa pełne krytyki i nagany. Chodzi o to, że oba utwory są bardzo osobiste, dotyczą emocji i problemów, które chyba już na zawsze zmieniły mnie i moje życie. Reasumując te przydługawe wywody - dotarło do mnie, że od cudzych utworów lirycznych wymagałam przede wszystkim poprawnej, w miarę zgrabnej formy i ciekawego przesłania. Często zupełnie pomijałam ładunek uczuć ukryty w wersach. A to właśnie ten ładunek dla autora jest najważniejszy. W przyszłości postaram się o tym pamiętać, inaczej będę musiała pogodzić się z faktem, że prawdziwa istota poezji, w gruncie rzeczy jest mi zupełnie obca.
I tym oto melodramatycznym akcentem zakończę dzisiejszy monolog.

Trzymajcie się, pozdr.

[ Dodano: 2007-05-03, 12:23 ]
dean, powoli zaczynam znowu w to wierzyć. Chociaż boję się kolejnego rozczarowania. Pełne dziękuję za wszystkie Twoje słowa pełne otuchy.

Mam nadzieję, że przyjdą jeszcze lepsze dni i tego wam wszystkim życzę.

nie zmieniaj aniołow na siostry, anioły są magiczne , a siostry przynoszą kaczki , chociaż sie je pewnie tez kocha. nie wiem, nie miałam nigdy blizniaczej. chociaz jestem za rzeczywistymi rozwiązaniami w poezji równez, to tutaj te anioły sa tak lekkie, ze nie sprowadzałabym ich wcale na ziemię.

kurde, pełne szkło, to Santunia???

[ Added: 2007-05-03, 13:38 ]
Santa, Santunia, Santeczka...

buu...
moja ukochana...

jak ja tęskniłam...

[ Added: 2007-05-03, 13:40 ]
Santeczko, będzie dobrze, tak? Zobaczysz... Wszystko się ułoży... Buuu.

Santaaaaaaaaaaaaaa............ jejku......ale ona ma talent. Santaaaaaaa..............musi być pięknie......musi.....

pełne szkło pisze:Wszystkim dziękuję za wizytę i za miłe słowa.
Szczególne dzięki dla eli - tu i ówdzie zarzucono mi, że czepiłam się do bólu wyświechtanych aniołów. Cieszę się, że zwracając uwagę na nagminne wykorzystywanie tego motywu, dostrzegłaś jednak w moich aniołach coś wyjątkowego.

Hmm... pewnie to nie jest właściwie miejsce, ale pozwólcie, że podzielę się z wami pewną refleksją (ostatnio wręcz topię się we własnych refleksjach). Zawsze uchodziłam za dość surowego krytyka. Często zarzucano mi niesprawiedliwość, brak wrażliwości i zbyt chłodne podejście do cudzych utworów. Uważałam, że w tego typu stwierdzeniach nie ma ani odrobiny racji. Dziś zaczynam w to wątpić. Chyba dlatego, że dość mocno skrytykowano moje ostatnie dwa wiersze (jednym z nich jest powyższy). I nie chodzi tu o urażoną ambicję, bo już nie raz pod swoimi utworami czytałam słowa pełne krytyki i nagany. Chodzi o to, że oba utwory są bardzo osobiste, dotyczą emocji i problemów, które chyba już na zawsze zmieniły mnie i moje życie. Reasumując te przydługawe wywody - dotarło do mnie, że od cudzych utworów lirycznych wymagałam przede wszystkim poprawnej, w miarę zgrabnej formy i ciekawego przesłania. Często zupełnie pomijałam ładunek uczuć ukryty w wersach. A to właśnie ten ładunek dla autora jest najważniejszy. W przyszłości postaram się o tym pamiętać, inaczej będę musiała pogodzić się z faktem, że prawdziwa istota poezji, w gruncie rzeczy jest mi zupełnie obca.
I tym oto melodramatycznym akcentem zakończę dzisiejszy monolog.

Trzymajcie się, pozdr.

[ Dodano: 2007-05-03, 12:23 ]
dean, powoli zaczynam znowu w to wierzyć. Chociaż boję się kolejnego rozczarowania. Pełne dziękuję za wszystkie Twoje słowa pełne otuchy.

Mam nadzieję, że przyjdą jeszcze lepsze dni i tego wam wszystkim życzę.

ja wiem, ze komentuje sie teksty, a nie komentarze i komentarze do komentarzy, ale uwazam, ze ten komentarz kazdy powinien chociaz sprobowac wziac sobie do serca.

chyba nieszczesliwie dla mnie, wyczuwam, kiedy tekst jest do cna osobisty, wtedy zwykle nic nie pisze, bo czasami trudno napisac tak, by nie byc posadzonym o brak delikatnosci lub bycie trywialnym.