szukałam myśli w nocnym niebie
łagodnych cichych i spokojnych
wypatrywałam ukojenia dla duszy
mojej roztargnionej

z kubeczkiem w dłoni i papierosem
kłócąc się wewnątrz ze swoim losem
przeklętym życiem palącym żalem
nie rozliczyłam się z wczoraj wcale

a księżyc chociaż tak się starał
poświatą swoją mnie ukoic
wskazał mi chmurę taką ładną
że aż na moment zamknęłam oczy

przyjemnośc chłodem się rozlała
po moich stopach i ramionach
czułam że jestem całkiem sama
na całym świecie i w kosmosie

a wiatr cichutko coś szeptał akacji
o dziwnej babie i jej frustracji
co z cieniem biega świtem po łąkach
i wmawia jemu że jest za mądra




























































































na głupią milośc

tę zwrotkę bym poprawiła tylko:

a księżyc* tak się starał
poświatą swoją mnie ukoic
wskazał mi chmurę* ładną
że aż na moment zamknęłam oczy

chyba skasowałabym to 'głupią', ale nad sensem pomyslę jutro