miałyście być wielkie
schniecie na zatracenie
za życia żrą was robaki

miałyście pieśnią być
do ucha śpiewać:
ja jest tylko moje
ni boga ni anioła
mogę być z nim dla niego

ze mnie zrodzone
a takie wątłe kalekie
miałyście niebios sięgać
po ziemi się czołgacie























































myśli moje

patrząc w górę nie widzi się swojej drogi i mija się wiele unikalnych rzeczy
można jechać pociągiem i myśleć o końcowej stacji z niecierpliwością patrząc na zegarek , można też zacząć zagadać do osoby w przedziale punkt koncowy może przestać być już taki ciekawy

ps. to chyba wiersz nie ere

Nie wiem, dlaczego tu jest "anioła"?
nie wiem…

moze warto sobie przypomniec akwinate?

akwinate prawisz Pani?
to empiryzm immanentny w transcendentalnym bycie gdzie ja jest wyłącznie moje z błota zrodzone gdzie w świadomości płonie zawartość ja, które niczym i wszystkim jest...
po cóż je zabarwiać czymkolwiek sens dając?

odechciało mi się chcieć rozumieć gdy zaczęliście o tym starym chuju - akwinacie... poczułem się taki niedoinformowany co do zakresów interpretacyjnych...
jak ten robak...