zbyt długo na ciebie czekałam
zawsze, każdego roku
czas galopował jak ślimak
i wilgoć zlepiała rzęsy

nie umiałam maskować
jak bardzo mi zależy

maskuję teraz
to była dobra szkoła
a ja pojęłam
że najlepiej zaspokajać marzenia
kradnąc w supersamie

zniszczyłeś dziecko we mnie
czarodzieju złudzeń






































święty mikołaju

tje - ale popracuj nad 1szą
strofą; te coroczne oczekiwanie
ciut tam jednak zdradza

a mnie sie zdaje że dopiero po przeczytaniu awersacji odnajduje się to odniesienie. Ale może? zobaczymy jak inni jeszcze to odbiorą

Jak dla mnie prawdziwe erekcjato i czytajac nie ma się cienia podejrzenia co do awersacji. Podejrzewam, że Książę sfabrykował swój zarzut już po zapoznaniu się z awersacją, wymyślił go, żeby się mądrzyć.
Sądzę natomiast, że niepotrzebne jest słówko "to" w czwartym wersie.

gośka, napisałem że tje,
nic nie fabrykuję tylko pomagam,
to jest LABORATORIUM: tu wiersze
wpływają dobre - nie zawsze;P - a
wypływają jeszcze lepsze

Margot- masz rację. Wywale jeszcze naiwność, bo dziecko i tak niesie tę cechę w sobie.
Dzięki

świetne,
wierzyłam w Mikołaja do 7 roku życia.

Cebreiro, ja wierzyłam bardzo krótko (najmłodsza latorośl w rodzinie) Starsze rodzeństwo jakos szybko mnie poinstruowało, że mikołaj jest grubymi nićmi szyty.
I dzięki za opinię. Też mi się zdaje że złe nie jest :)

bo złe nie jest ;)
Choć mało się na tym znam - to mnie podoba się

(a w Mikołaja - nadal wierzę... ;) w coś trzeba :) )

no trzeba w coś/kogoś wierzyć.
Dzięki, Jaskier :)