pani W. jak na kobietę spracowaną przystało
(8,5 zł za godzinę w biurze)
niedbale lecz z lekką nostalgią podchodziła
do zmysłowej pielęgnacji ciała
(lat 50, pierwsze plamy wątrobowe na dłoniach)

fiołkowe kremy i różane balsamy
tudzież przeterminowane szminki,
(około 5 zł na ulicznych wyprzedażach)
pokrywał ścierany w sobotę kurz

w każdy poranek, prócz niedzielnego
(godzina 6:00 była przymusową porą pobudki)
szukała całych rajstop nie-poplamionej bluzki
aby ciężkim krokiem udać się na przystanek
(403 przyjeżdżało zazwyczaj punktualnie)

rozkładała później równomiernie
pośladki na wyliniałym siedzeniu
zielonego skrzypiącego fotela
(poddającemu się z taką samą cierpliwością
3 jej poprzedniczkom)

miarowe cykania zegara nad biurkiem
przerywała podróżami do toalety i kuchni
(2 łyżeczki kawy jedna cukru)
po czym wystukując kolejne cyferki
cierpliwie odliczała czas













































do kolejnego samogwałtu

cebreiro! Ależ mnie sie takst podoba!!!
I mysle, że tje :)

czytalem to juz kiedys gdzies to nie bede komentowal staroci

no, strasznie to stare, ma jakieś 4 godziny.

no mowie ci, ze gdzies to czytalem
tylko nie pamietam gdzie

Lata lecą,
a w krok nic...

eh, ja też nie, szlajam się po wszystkich forach i portalach i już się gubię...

aa awersację mi pan Wojciech wymyślił.

aa awersację mi pan Wojciech wymyślił.

to powiedz panu wojciechowi niech nie wymysla awersacji do ostatniego wersu tylko do kilku wiecej, zreszta sama powinnas wiedziec, ze tnje nawet z ladna awersacja

uhm, ano widzisz jak ja się nie znam?

ty sie znasz
tylko w glowie masz cos innego

wojtek musi ci pomagac bo sama nie wiesz co sie z toba dzieje
nie ty jedna tutaj