ocierał się i sapał
napierając mocno
uderzał raz po raz

soki życia
trysnęły na ziemię

echo niosło w ciszę
jęk upadku

kończąc
zwycięsko westchnął
ocierając niemy pot rozkoszy










































































































z toporem drwal

Rozkosznie mu było,
jak się przewróciło,
to co mu stanęło
na polanie drzewo

drwale już tak mają
że się wyżywają
biedna te drzewa
nikt im nie zaśpiewa











podczas rżnięcia

Drwal tak rżnął aż miło,
aż mu się kurzyło,
ja nie jestem drwalem,
tylko konia walę






batem jak nie chce ciągnąć

batem czy toporem
słabszy biedny zawsze
chyba się rozbiorę
i konia pogłaszczę

ja bym tez powalil
gdybym gdzies go znalaz
i bym sie nie zalil
ze nie staje na raz




















na trzy cztery

Konia się nie głaszcze,
tylko w łeb mu daje,
albo bierze w paszczę,
kiedy koń ustaje

jak konik ustaje to się owsa daje
paszcza ma wytchnienie, a konik nie staje