myślę sobie olgierdzie, że od granicy
nowego życia oddziela mnie tylko krok
możesz siedzieć w dupie, zakatarzony
na wszystkie sposoby nienawidzę
p o w o l i

i tego czy ci odpowiadam w krótkiej sukience
albo niebieskich majtkach na głowie
bo, popatrz na ruch moich warg olgierdzie, tak naprawdę ty wolisz to, co wszyscy wolą
skazałeś się na mrowisko

w gruncie rzeczy nie wiem, czy jesteś parszywy
może tylko zabrakło czerwonego dywanu
przez który mogłabym patrzeć pomiędzy palcami
jak rozwijasz swoje walory, do podziwiania

śmiałam się dzisiaj,
jedyna z całego z całego kina
(no dobra, skłamałam, razem z magdą)
z przerwanego objęcia, bo widzisz olgierdzie
ja jestem doskonała




















































































































































do zastąpienia

z wierszami tak jak z filmami mozna je czytac wielokrotnie, po kawałku, odtwarzac w nieskonczonosc.
z kobietami w filmach tak jak z kobietami w wierszach : targaja nimi gwaltowne namietnosci albo kojace melancholie albo jedno i drugie a w zyciu jak na filmie a na filmie jak w wierszu a w wierszu jak w zyciu
w jednym z filmow almodovara glowna bohaterka ma szalona przyjaciolke ktora z kolei ma faceta przestepce. magda chyba nie chodzi z terrorysta ? :)

koniec - przewrotny, stanowczy,
ale czy zmienia wymowe wiersza? chiba nie :)

magda?, no nie, sama
















znalazła w szafie swoją walizkę z kokainą ;)