kiedy już dzielnie dotrzymasz mi towarzystwa
przy nieżywej gąbce pod zepsutym prysznicem
na zakończenie namydlonego dziką różą poranka
mogłabym cię zabrać autobusem 512 do zielonej budki na zabajonego loda

i wkładając słomkę do grenadinowego soku z limonką
popatrzeć czy twoje pośladki układają się równo
na poskładanym wieczorem plastikowym krzesełku

a potem w jakimś zacisznie spokojnym miejscu
u zbiegu autostrady z drogą szybkiego ruchu
chciałabym nabrzmieć i najeść się tobą do obrzydzenia

































nożem i widelcem