zapatrzony w swojego wypielęgnowanego pryszcza
na samym środku dziwnie zaczerwienionego nosa
chyba nawet nie wiesz jak dobrze mi robisz
tym swoim nieustającym zainteresowaniem
i błądzeniem zboczoną wypaczoną w lewo myslą
wokół piasków pustynii błędowskiej
gdzie chodze kręcąc tyłkiem naokrągło
bo inaczej jeszcze nie umiem

oświetlając mnie jaśniej od latarni
pod którą często staję na jednej nodze
bawiąc się w samotny biały żagiel
czekający na powrót kapitana po jednym głębszym
dajesz mi pełne kwadratowe pole
na którym mogę się popisać nareszcie
stawiając przy tym sutki sobie samej lepiej
niż niejedna dobrze utrzymana trzydziestka
wzięta zywcem za rękę z dwudziestolecia międzywojennego

pochlebia mi twój wczorajszy oddech
przesiąkniety sałatką grecką z fetą
którego powiew ciagle gdzieś błąka się
w okolicach mojej łopatki bardziej odstającej
sprawiając że znowu chce mi się żyć
bez szczypania uda żeby nie zasnąć






















w rzygowinach