i niby patrzą na mnie jej
niebieskie oczy
ale już/jeszcze bez zrozumienia
respiratora szum
i dłonie

niby jej a nie te przecież

co tak sprytnie wplatały wiersze
w szarość podlasia i ciało
co się leje bezwładnie przez ręce
i ten oddział
gdzie coraz trudniej wejść

przez łzy

obiecałem ci kota w worku
i cyrk na kółkach
nie kłamałem uwierz
jeszcze starczy czasu i tlenu
nie umieraj

nie dzisiaj nie teraz


























































































































córeczko