już mnie nie bawią
rozgorączkowane ulice dubaju
sztuczne plaże plastikowe palmy
ociekające złotem w marmur
meczety kobiety
zatrzaśnięte w pudełkach burek

już mi się nie chce
być gdzie wcale nie muszę
wracam bo moje miejsce tutaj
gdzie króluje częstochowska
od siedmiu boleści pis i zawiść ale

tafle jezior skrzą się w słońcu mazur i hale
morskim okiem mrugają swojsko
wracam nie arabski hurgot a klekot
czarno - białych boćków i wróbli
raźny jazgot usłyszeć za oknem
a choćby i podlaski zaśpiew
ale nareszcie polski język











































































































































poczuć w cipce