życie
raz płynie
w glorii chwały,
raz
w cieniu wielkiej
chwały.

w wiek
odtrącenia wkraczasz,
a wszystko wokół przemija.
tylko ZUS (im) nie współczuje,
pomimo,
pychy i buty nie brak.

Mój Boże!
na kromkę chleba powszedniego,
mamony niedostatku
przyszedł czas.

pytam: skąd brać?
gdy o dolę krzyczy już skarbowy!
już biedę
czujesz zmysłami,
jak
dobiera się do dupy.

wciąż
w stałym odrzuceniu,
poduszka pije nocny
płacz.

nieugięte,
burzowe chmury
bronią dostępu do
raju bram.
nic się nie stało,
śpieszmy się pluć na ludzi.





























































































































sędzia gersdorf