Π


Czasem w ciszy przyglądam się,
gdy słońce liże Ci usta,
promieniem muska Ci włosy
i mienią się, jak złota łuska.

Czasem w zachwycie nie widzę,
że dłonie masz jasne, jak mąka,
paznokcie w kolorze hurmy,
a palce tak długie, jak nogi pająka.

Czasem nie zwracam uwagi,
na biodra, na ramion linię,
na szyję, na jabłko Adama,
choć Twoje imię jest inne.

I czasem łapię się na tym,
że przecież tyle już jesteś,
że przecież tak znam i nie znam,
a ciągle chciałabym jeszcze.