nie łapiąc wskazówek kieszonkowego zegarka
patrzę jak zatrzymał się czas
wzdłuż twoich miekkich palców i na szerokość moich otwartych bioder
w poprzek rozkołysanego łożka obejmując zwyczajny groch z kapustą

i stojąc zbyt blisko abym mogła coś ukryć dzisiaj
wiem że ciagle jest wczoraj
bo nie nadając łazienkowej wadze międzynarodowego znaczenia
bez planu miasta wojewódzkiego znad wisły
chce utnonąc z tobą w najprostszych słowach














































na basenie legii