wzdychając w szumie wiatru
opowiedziało o tamtych ludziach
i dziewczynkach które z jarzębiny
zdobiły cieniutkie szyjki

choinkowe igliwe nosiły we włosach
zapach żywicy trzymając w dłoniach
...kochane drzewo gdzie żeś zapodziało
wspomnienia z wrześniowych nocy

gdy wracałam z babcią burcząc pod nosem
i gubiąc łzy zmęcznia...kolejny raz
widzę ich stojących pod twoją koroną w
cieniu odpoczywających po przebytej drodze

i cieniem odchodzących w porannej mgle.