Trup to nie są zwłoki,
więc bezzasadne są pańskie wyroki!

[I starca wyniosłe spojrzenie,
i starca przemożne milczenie.]

Jest tu semantyczna różnica.

Bo gdy pani zabija pana,
[A zbrodnia to niesłychana,
niebagatelne wręcz poczynanie.]
to na sumieniu jej jest rana.

A gdy pan unicestwia siebie,
[Chyba kiełbie miał... we łbie
bo czyn to jest dyskusyjny!]
on sam swe sumienie grzebie.

A chwileczkę, chwileczkę:
niech pani powie zdecydowanie:
czemu i w obydwu sumieniach,
znaleźć można po jednej ranie?