Stała całkiem naga,
w swej nagości boska;
cicha, niewygodna,
milcząca i prosta.

Przejrzysta, bezbronna
lśniła cielesnością;
odarta z pozorów,
bez masek, kusząca.

Z duszą jak poranek
w dziewiczej czystości,
często omijana –
zbyt jasna w ciemności.

By było pikantniej
nawet resztki wstydu
zrzuciła, w łzach tonąc,
w walce o renomę.

Na szerokie wody
wypływa wciąż dumnie,
bez względu na trudy –
to jest właśnie ona.














































PRAWDA